31 juli naar huis

Dit is zo'n vreselijke reisdag, die meestal bestaat uit wachten en wachten.
Om de eerste keer wachten te voorkomen stond ik  vanochtend om 9:00 bij de bakker met mijn doppio.
Om 11:00 moeten we uit het appartement zijn. Ik rijd eerst naar Griffith observatory. Vanaf daar heb je ook zicht op de letters Hollywood en dat zal de reden zijn dat er een bus van Fox reizen stopt. De mensen hebben 20 minuten om een foto te maken.  Waarom doen mensen zich dit zelf aan in een land waar het zo gemakkelijk reizen is als de USA. Het zijn ouderen, maar ook jongeren en gezinnen.

Wij kunnen het observatory in waarin veel leerzame zaken zijn omtrent ons sterrenstelsel.

Daarna even een lunch gevolgd door een  rit door het Veel te drukke verkeer in Los Angeles.  Emmy wil hier niet rijden. Wij besteden nog wat tijd op het strand van Santa Monica waarna we onze auto weer moeten inleveren. De man is erg enthousiast en spreekt wat Nederlands.  Zijn "Tot de volgende keer " kost enkele malen voordat we die hebben ontcijferd. We hebben 3300 mijl gereden.
Als de shuttle ons naar het vliegveld brengt stapt de chauffeuse opeens uit. Gelukkig stapt ze na een paar minuten weer in om ons alsnog naar terminal 5 te brengen.
Nu wachten we op onze vlucht.