vrijdag 31 juli 2015

31 juli naar huis

Dit is zo'n vreselijke reisdag, die meestal bestaat uit wachten en wachten.
Om de eerste keer wachten te voorkomen stond ik  vanochtend om 9:00 bij de bakker met mijn doppio.
Om 11:00 moeten we uit het appartement zijn. Ik rijd eerst naar Griffith observatory. Vanaf daar heb je ook zicht op de letters Hollywood en dat zal de reden zijn dat er een bus van Fox reizen stopt. De mensen hebben 20 minuten om een foto te maken.  Waarom doen mensen zich dit zelf aan in een land waar het zo gemakkelijk reizen is als de USA. Het zijn ouderen, maar ook jongeren en gezinnen.

Wij kunnen het observatory in waarin veel leerzame zaken zijn omtrent ons sterrenstelsel.

Daarna even een lunch gevolgd door een  rit door het Veel te drukke verkeer in Los Angeles.  Emmy wil hier niet rijden. Wij besteden nog wat tijd op het strand van Santa Monica waarna we onze auto weer moeten inleveren. De man is erg enthousiast en spreekt wat Nederlands.  Zijn "Tot de volgende keer " kost enkele malen voordat we die hebben ontcijferd. We hebben 3300 mijl gereden.
Als de shuttle ons naar het vliegveld brengt stapt de chauffeuse opeens uit. Gelukkig stapt ze na een paar minuten weer in om ons alsnog naar terminal 5 te brengen.
Nu wachten we op onze vlucht.

30 juli: Walvissen?

Het voordeel van een appartement is dat je zelf je ontbijt kunt bepalen. Als ik om 8:30 bij Ralphs ben, 300 meter van ons appartement, blijkt dat de bakker pas om 9:00 begint. Er is alleen Frans brood afgebakken dus neem ik dat maar mee. In de winkel zit een Starbucks dus winkel ik onder het genot van een doppio.
Vers fruit en yoghurt maken het ontbijt compleet.  Er staat weinig op het programma vandaag dus de kinderen slapen uit. Voor het eerst trek ik mijn loopschoenen aan om in runyon canyon een stuk te gaan hardlopen.  De klim is behoorlijk steil maar bovenop mag ik even genieten van het uitzicht op de letters Hollywood.  Erg veel jongelui lopen hier met getrainde lichamen. Gelukkig wordt ik niet ingehaald en down hill haal ik er zelf een paar in.
'S middags cruisen we even door Beverly Hills. De bedoeling was om nog even naar Venice Beach te gaan maar het verkeer is ontzettend druk, dus maar meteen op weg naar Newport Beach.
Ondanks dat ik gisteren heb gereserveerd zien ze ons niet op de lijst staan, maar we mogen toch mee.
De boot heeft een uur geleden nog 2 Humpback Wales gezien dus dat is veelbelovend.  Helaas zien wij ze niet.  Marloes is echter veel blijer met de 100 dolfijnen die om de boot zwemmen en spelen.
Als we weer aan wal zijn is het 20:00. In Morro Bay hoorden we positieve verhalen over In n out burger. Die smaken echt naar vlees!
Nog een aflevering Dexter is het tijd.
Foto's volgen later.  Morgen de terugreis.

donderdag 30 juli 2015

28 juli Gilroy -> Morro Bay.

En dan komt ook het, voor sommigen emotionele , moment om afscheid te nemen van Ben en Kim.
Uiteraard zorgt Kim er wel voor dat onze coolbox vol is als we vertrekken.
Via Monterey rijden we de 17 mijl drive. Dit was wel aardig maar zo ontzettend druk.

Daarna volgt de mooie kustweg richting Morro Bay. Het is een beetje jammer dat het ontzettend mistig is. Telkens denk je dat de mist wegtrekt maar na de volgende bocht blijkt de zon het tochristendom niet te hebben gewonnen.  Pas bij San Simeon geeft de mist zich echt over. Daar zien we elephant beach. Waarom zou dit nu zo heten. Emmy telt er 97 op het ene strandje.
Als we vertrekken zien we links de afslag naar Hearst castle. Dit hebben wij al eens gezien en de blingbling heeft geen indruk gemaakt. Vlak daarna zien we Zebra's lopen die ongetwijfeld tot de tuin van de excentriekeling behoren.

De kamer in Morro Bay bestaat uit 2 slaapkamers. Helaas 1 King en 1 Queen. Dit leidt tot onenigheid wie in de King mag. De eigenaar belooft later het bestelformulier te brengen voor het ontbijt. Als Emmy daarna echter navraag doet over de fietsen regelt zijn dochter het meteen.

Aan het eind van de middag lopen we naar de oceaan. Morro Bay is een heel rustige stad. Je hoort de zeeleeuwen vanuit onze kamer(300 meter van het strand). Er blijken echter ook veel otters in de baai de zwemmen die nauwelijks reageren op de paddleboarders die voorbij komen. Het leukst is een moederotter met kind.

Voor het eerst, en laatst, eten we bij een fastfood, Het vult tijdelijk, maar smaakt niet echt. Vooral de patat was extreem zout. 's avonds nog even buiten gezeten met andere gasten. De  2 Amerikaanse vrouwen denken dat Solvang Nederlands is, maar Denemarken en Nederland is voor hun hetzelfde. Zij wilden eten bij de Thai, maar die is al om 20:30 dicht.

29 juli Morro Bay -> LA

Tussen 8 en 8:30 zal het bestelde ontbijt worden gebracht. Ik heb weinig vertrouwen in de bestelde hete espresso, maar die valt niet tegen. Alles ziet er prima uit:
- wafel met room en fruit
- scrambled eggs met toast
- yoghurt met fruit, maar waarom doen ze daar room op?
- getoaste bagel met smeerkaas en gerookte zalm.

De eerste stop is solvang. Een Deense nederzetting, wat de kinderen nogal saai vinden. De danish bij de bakkerij is echter ok, maar wel enigszins aan de prijs($4 ea)
We rijden verder richting Hollywood en we gebruiken de picknick bij een lookout over het strand. Daar komen ook lokale werknemers die daar als groep hun meegebrachte lunch nuttigen. Het uitzicht is wel aardig, maar het stinkt naar olie. Het strand is zo goed als leeg.
Hoe dichter we bij LA komen, hoe drukker het wordt en daar staan we dan ook een paar keer stil op de 101. De mensen zijn hier duidelijk wat ongeduldiger daar er heel veel wordt getoeterd als iemand te langzaam optrekt of iets dergelijks.

Here brengt ons keurig naar het appartement, maar dan nog binnen geraken. Volgens de beschrijving hoef ik alleen het nummer van het appartement in te typen en dan gaat de deur open. Helaas is dat niet het geval. MOgelijk omdat we er net voor 15:00 zijn? Gelukkig komt er na een paar minuten iemand uit en glip ik naar binnen. De deur van het appartement is open en ik pak de sleutels en de kaart. Nu nog de garage in. Als ik de kaart ervoor houd gebeurt er niets. Het blijkt dat de elektronische sleutel gebruikt kan worden voor de garage en de voordeur. Het appartement voldoet en heeft 2 zwembaden en een gym.

Ralphs is vlakbij en daar doen we dan inkopen voor oa het eten vanavond. Na de pasta lopen we naar de walk of fame. Thijs ergert zich aan al die mensen die maar over de sterren lopen die hij wil lezen. Ik word 2 keer geraakt door dezelfde rolstoel van een deelnemer aan de world games. Mijn vernietigende blik en vloek zorgt ervoor dat ze nu afstand houden. Marloes ziet een winkel waar ze allerlei fanspullen verkopen.Het uitzoeken duurt nogal lang. Op de walk of fame barst het van de, heel slechte, imitators die voor geld met je op de foto gaan. De enige gelijkenis die de imitatie Michael Jackson heeft met degene die hoort bij de ster waar hij bij staat is de pruik en de kleding. Het gezicht lijkt er totaal niet op.

Na wat ijs en wat potjes klaverjassen kijken de kinderen nog 2 afleveringen dexter en dan is het tijd om te gaan slapen.

woensdag 29 juli 2015

27 juli relaxen

Voor vandaag staat er niets op het programma.  Iedereen kan uitslapen.  Als Shireen tegen de middag arriveert tonen de kinderen geen interesse om naar Monterey te gaan en dus besluiten Shireen en Emmy naar een wine tasting te gaan.

Ik haal ijs voor de kinderen en met wat lezen brengen we de middag Door.
Als de vrouwen weer terug zijn besluit Dennis om na zijn 2 bier ook nog maar een wijntje te nemen bij de maaltijd.  Hij zorgt voor het hoogtepunt van de avond door na een paar keer te hebben gewiebeld toch achterover te vallen met zijn stoel.
We nemen afscheid van Shireen, Dennis en de kinderen want ook zij gaan morgen verder.

maandag 27 juli 2015

26 juli sea cliff state beach

Na het ontbijt zijn we met Christine en Roman naar de outlet gegaan. Bij Colombia is iedereen,  behalve ik, geslaagd.
's middags op pad, via een drukke weg, naar Sea Cliff state beach gereden. Hier zijn we volgens mij 17 jaar geleden ook geweest. Alle picknick banken waren bezet maar Ben, als een echte verkoper,  regelt 3 banken. Kim begint meteen met de barbecue en de meiden springen meteen in zee. Thuis moppert Marloes altijd over het vreselijke zand, maar dat is hier kennelijk anders. Nauwelijks 15 meter van de kust zien we bijna meteen een zeehond.
Na de lunch zien we iets verder uit de kust, 30 meter, dolfijnen zwemmen.
Naast genieten van het zonnetje en kletsen vermaken we ons met een Europese en een Amerikaanse voetbal.
Aan het begin van de avond zien we ook nog een otter rustig op zijn rug drijven die niet reageert als er een zwemmer 5 meter bij hem vandaan zwemt.
Als we weer thuis zijn, wordt er nog wat gesnackt. Deze vakantie is vast niet goed voor mijn gewicht. Foto's volgen later.

zondag 26 juli 2015

25 juli San Francisco -> Gilroy

De dag begon weer met een heerlijk ontbijt van Marie. Haar B&B is wat ons betreft een aanrader.
Om 9:00 zitten we in de auto op weg naar Gilroy. Vlak voor Gilroy wordt het stapvoets rijden ivm her jaarlijkse Garlicfestival. Aangezien het nog vroeg is rijden we eerst langs de outlet. Deze is echt Amerikaans groot. We kopen echter niets.
We lunchen bij Ben en Kim en aan het eindvan de middag komen Shireen en Dennis.  Renee en Marloes kletsen meteen alsof ze bff's zijn.
Tijd voor de barbecue. Het eten is , zoals altijd, heerlijk of zoals Ben altijd zegt: "mmm, delicious". Het is in de groep inmiddels de standaard uitdrukking voor alles wat we eten/drinken.


In de tuin zien we constant kolibries.  Wat een geweldige vliegers zijn dat toch. Helaas is een van de jongen ten prooi gevallen aan een van de katten.
Morgen gaan we naar het strand.

24 juli San Francisco

We hebben Marie gevraagd om om 8:00 te kunnen ontbijten,  dus ik kan nog even een stuk van de tour kijken omdat ik toch vroeg wakker ben. Marie verwent ons met 5 verschillende soorten vers fruit en nagels,  toast, croissants en cereal. Thijs krijgt daarnaast ook nog scrambled eggs dus voor ieder wat wils.
Het fietsverhuurbedrijf zit 3 km van ons B&B dus we pakken de auto naar Height, hippiedistrict noemt Marie het. Bij de fietsverhuur blijkt dat je voor maximaal 2 uur geld in de meter kan gooien. , dus op zoek naar een alternatief.  De gratis parkeerplaatsen zijn bezet, maar er is 1, moeilijk te vinden, parkeerbedrijf.
We krijgen prima fietsen mee en vertrekken naar de golden gate. Ook dat gedeelte van San Francisco blijkt heuvelachtiger dan verwacht, maar de fietsen hebben niet voor niets 21 versnellingen.  Op de golden gate is het druk. Mensen zijn vooral met zichzelf bezig en Letten niet op hun omgeving.  Tel daarbij de toeristen die niet kunnen fietsen en je begrijpt dat het oppassen is. We bereiken de overkant zonder kleerscheuren.
We genieten van het uitzicht en keren om om  richting north beach te gaan.  Het is heerlijk weer en het strand is rustig dus weg gaan daar even zitten.  Iets verderop lijkt een bruiloft te zijn. We komen er echter achter dat men bezig is met de opname van een Italiaanse film.
Na nog meer heuvels heeft Marloes er genoeg van en fietsen we via golden gate park terug.
Nadat we de fietsen hebben ingeleverd en naar de auto lopen, scoren we nog even een ijsje bij de Mac. 's avonds hangen hier allemaal zwervers en junks maar die zijn er ook 's middags al wel. Zo zie ik er een die koffie besteld en die aanvult met 20 suikerzakjes en 20 cups melk. Hij is erg blij met de overgebleven McNuggets die hij van een andere toerist krijgt. Ik geloof niet dat ik hier 's nachts een ijsje zou gaan halen.

' s avonds lopen we naar 24th street op zoek naar een restaurant.  De wegen zijn nogal steil
We komen terecht bij een prima Indiaas restaurant, waar we heerlijk eten maar toch zeker een kwart laten staan. De doggy bag slaan we af.


vrijdag 24 juli 2015

23 juli Squaw Valley -> San Francisco

Er kon al weer uitgeslapen worden. Het was ruim 4 uur rijden naar San Francisco dus we hadden tijd. Ondanks dat alles geel is van de droogte rijden we wel door de betuwe van Californië.  Overal fruitkramen
Bij Vons spullen gescoord voor lunch.
Onderweg staan veel politieke borden over trains or dams.  Dams lijken me echter ook niet de oplossing voor het watertekort. Ze zullen gewoon minder moeten gebruiken maar dat ligt vast gevoelig in Amerika.
Via de 580 rijden we richting San Francisco.  Dit is echt een heel slecht stuk rijweg. Via de Bay bridge, waar we even in de rij moeten staan voor de toll, rijden we te vroeg naar onze B&B.
Marie komt net voor ons thuis en is erg aardig. We hebben 2 slaapkamers en een badkamer.  Ze biedt aan om ons naar de metro te brengen. Dat accepteren we en als bonus rijdt ze ook nog even de twin Peaks op.
Bij Powell gaan we er uit en lopen via Chinatown en North End naar Fishermanns warf.

Daar genieten we van de zeeleeuwen.  Waarom liggen ze allemaal op 2 pontons en blijven de overige pontons leeg?
Daarna lopen we weer terug naar North End om een pizza te eten. Uit eten is hier toch stukken duurder dan in vorige plaatsen : 18 $ voor een pizza en 4 voor een Soft drink is veel meer dan we gewend zijn. Gelukkig waren ze wel lekker.
Morgen fietsen.

woensdag 22 juli 2015

22 juli Kings Canyon

Mijn laptop vertoont wat kuren. Het opstarten duurt heel lang en soms start hij gewoon helemaal niet op. Gelukkig ging het opstarten van de kinderen wel goed en waren we weer op tijd op pad.
We begonnen de dag met een paar watervallen. Bij grizzly was er welgeteld 1 andere auto en bij roaring waren we de enige. Het uitzicht onderweg is wel heel mooi met diepe afgronden en grote yucca's.
Bij Crescent Meadow staat er ook een andere auto. Dit is een looptrail om een moerasachtig grasland heen. Het is best mooi met veel vlinders maar helaas ook veel muggen. Emmy en Marloes lopen terug en Thijs en ik lopen verder naar roads end.
Daar gaan we even op het strandje zitten tussen allemaal Amerikanen. De mannen gaan natuurlijk vissen in de hoop op een paar forellen te vangen. Een jongetje kan duidelijk nog niet zwemmen maar staat later wel met een hengel in zijn hand. Kwestie van prioriteiten stellen.
Het water is koud maar er komt een oma met haar kleinzoon voorbij en die gaat daar gewoon lekker snorkelen.
Na de picknick keren we weer om. Emmy wil nog even langs Grant Tree..Als we daar aankomen weten we ook weer waarom we altijd op tijd op pad gaan. In plaats van de 5 auto's van maandag staan er nu 3 touringcars en meer dan 50 auto's.
Morgen naar San Francisco.

dinsdag 21 juli 2015

21 juli Sequioa

Vanochtend zijn we op tijd vertrokken richting Sequioa. We nemen de omweg die wat lekkerder rijdt dan de korte route. Weer geen beer gezien helaas. :-(
De eerste stop wordt General Sherman. De grootste boom(qua inhoud) ter wereld. Het is om 9:00 nog redelijk rustig dus ik kan rustig een foto nemen.


We lopen hier nog even verder, ondanks dat Marloes geen zin heeft, maar de korte trail van gisteren was mooier. We vervolgen de weg naar het zuiden en nemen de afslag naar Morro Rock. Dit blijken 360 treden omhoog te zijn en Thijs wil wel kijken of hij dat aandurft met zijn hoogtevreess.(of is dit om zijn zus te sarren die geen zin heeft?). Op 3/4 is er geen leuning meer en wil Thijs terug. Ik ren nog even naar boven om wat foto's te maken en haal Thijs voor het eind weer in.

Daarna is het de beurt aan Tunnel log. Het is duidelijk waarom dit zo heet:



Langzaam rijden we weer terug en gaan er nog even af om te picknicken. Plaats is goed gekozen want de bank staat bijna aan het water. Het brood blijft hier toch behelpen, dus niet iedereen eet even smakelijk.

We zijn dus weer op tijd thuis. De kinderen kunnen weer op bed/bank hangen. Morgen naar Kings Canyon.

20 juli Yosemite -> Sequioa NP

Vandaag stond er maar een korte rit op het programma van Yosemite naar Dunlap. Dunlap ligt een half uur van Sequoia/Kings Cayon. Er mocht dus weer worden uitgeslapen.
Als de koffers in de auto zijn geleden, zie ik dat de onderburen ook hun auto aan het laden zijn, terwijl ze gisteren pas zijn aangekomen. De Japanner had wat laat geboekt en zou later vandaag in het huis naast dit huis betrekken. Tja in de parken is het verstandig om tijdig te boeken.
We nemen de 49 richting Fresno en, zoals we al wisten, helaas is Mariposa Grove gesloten.  Het landschap verandert van bergachtig groen naar vlak geel.  In Fresno langs de Vons om daar wat boodschappen te halen voor de komende dagen, want in Dunlop zijn er weinig winkels.
Op het adres aangekomen moet je toeteren en toen kwam inderdaad de eigenaar tevoorschijn die ons voorgaat naar ons huis. Op het moment dat ik uitstap vliegt er een gier 5 meter boven me. Oh ja, in de dichtstbijzijnde elektriciteitsmast zitten er vaak een stuk of 4. Ze waren niet gevaarlijk in tegenstelling tot de ratelslangen.

We willen toch nog wat ondernemen vandaag en gaan na de thee op weg naar Kings Canyon. Het duurt inderdaad een half uur(het is maar 15 mijl) maar de weg is zo bochtig dat een van de kinderen bijna misselijk wordt.(Uiteraard reed ik niet ;-) )
Zodra we het park inrijden wordt Emmy al gelukkig van alle grote Sequioa's. We gaan naar de General Grant Tree, qua inhoud de 2e Sequioa ter wereld met een diameter van 10,4 meter.
Ook de rest van de General Grant Grove bewonderen en de herten blijken nogal gedomesticeerd. Ik sta op zo'n 8 meter van een grazend hert, maar ze komt langzaam dichterbij, waarbij ze me uiteraard wel goed in de gaten houdt.



Als we terugrijden laten we ons navigatiesysteem een andere route kiezen, die iets langer is en hopelijk wat minder bochtig. Ho, hier moeten we rechts roep ik, terwijl we het onverharde pad voorbij rijden. We twijfelen, maar achter ons rijdt een vrouw in een gewone auto ook het pad op, dus wij er maar achteraan. Het is een slecht pad, maar het navigatiesysteem is tevreden. Langzaam wordt het pad iets beter als de auto voor ons opeens stopt. Ze moet een hek opendoen waarop staat "no trespassing". Even overlegd met de vrouw: "Ach als we hier toch al waren, dan moesten we maar doorrijden". Gelukkig laten we de armoedige huisjes en schroothoop snel achter ons en komen na 4 kilometer gelukkig weer op asfalt.
's avonds niet veel gedaan en maar eens op tijd naar bed.Het huis is een echt huis voor vogelaars. De beesten hebben hier rust want het stuk grond is ruim 5000m2. Verder een gezellige klok waarbij op het hele uur elk uur een andere vogel is te horen.


zondag 19 juli 2015

19 juli Yosemite: Yosemite falls

Om 6:00 ben ik wakker en hoor ik activiteit in de woonkamer. Ben zet koffie maar wil niet mee hiken.Vanaf het terras zie ik een moeder hert met 2 kleintjes.
Voor 7:00 zijn Emmy en ik op pad richting Glacier point. Het is heerlijks rustig onderweg, maar op 1 hert na eigenlijk geen wildlife gezien.  Bij Glacier point is het al behoorlijk druk en hoor ik een raar geluid.  Het blijkt een korhoen met zijn jong te zijn. Het uitzicht is daar heel mooi, maar mijn aandacht gaat ook uit naar de paragliders die zich aan het voorbereiden zijn. We beginnen aan een trail, die een beetje saai lijkt, maar zodra ik de paragliders naar beneden zie gaan, lijkt me dat interessanter. Het vergt toch behoorlijk wat moed om die paar stappen richting de afgrond te zetten. De echte held is ecchter de man die de paragliders helpt. Hij staat tussen de paragliders en de afgrond. Als de laatste omlaag is gegaan, rijden we weer richting huis.

Behalve Thijs is iedereen op. Kim en Ben zijn aan het pakken om vanmiddag weer naar Gilroy te gaan. Ze laat voedsel achter voor een weeshuis dus wij verhongeren niet vandaag. De keuze qua hike valt op lower Yosemite. De hike naar de brug is heel eenvoudig. Je kunt echter ook verder over de rotsen richting de fall.

We verwachten dat Kim niet zo ver wil, dus we klauteren rustig verder aan de rechterkant. Emmy blijft maar zitten. Iets later blijkt dat Kim en Ben al een stuk hoger zitten en dat zij via de linkerkant naar boven zijn gegaan, die een stuk eenvoudiger blijkt. Als we terug zijn bij de auto nemen we afscheid. Zij gaan naar Gilroy  en wij naar een tankstation. De rest van de middag blijven we thuis.
Morgen op naar Kings Canyon/Sequioa.

18 juli Yosemite Mist Trail

Het ging vanochtend niet zo snel als gehoopt. Tegen de tijd dat iedereen klaar was, was het 8:30 geweest. Met 2 auto's op weg naar de trailhead op Happy Isles om te beginnen aan de mist trail. We zijn net onderweg of Christine en Roman komen ons achterop. Met zijn achten gaan we verder. Dit betekent een stuk doorlopen tot iedereen er is, want uiteraard heeft een ieder zijn eigen tempo.Halverwege de Vernall fall spreken we af dat Thijs en ik en Chris en Roman doorlopen en de rest later omdraait om met de auto van Ben terug te gaan.

Ik maak wat foto's en zie Chris en Roman al niet meer. Thijs en ik lopen stevig door maar krijgen ze niet in zicht. Het kan toch niet zijn, dat zij zo veel sneller klimmen? Boven aan de Vernall wachten we en zien we ze opeens een heel stuk onder ons bezig foto's maken. Ze waren kennelijk even van het pad af gegaan om foto's te maken. Als we even snacken blijkt dat de eekhoorns niet echt schuw zijn.



We lopen verder tot aan de voet van de Nevada fall. Thijs geeft aan dat hij nog niet moe is, maar hij begint wel steeds vaker te vragen om even te rusten. De 600 treden omhoog lijkt me niet verstandig en dus keren we om. Het duurt wat langer dan verwacht om weer op de John Muir te komen. Dan is het ontspannen naar beneden lopen. Als we bij de auto arriveren blijken de anderen al naar het huis te zijn gegaan. Dan is het toch lekker dat je in het park zit en binnen een half uur weer thuis bent.

Iedereen is moe en slaapt bijna als we terugkomen. De rest van de middag en avond is om bij te komen en bij te kletsen. Morgenvroeg gaan Emmy en ik waarschijnlijk alleen vroeg op pad.

zaterdag 18 juli 2015

17 juli ML -> Yosemite

Het kostte vanochtend  weer wat moeite voordat de rest op pad wil. De eerste stop brengt ons naar Mono Lake. Behalve de zoutpilaren kunnen we Door de telescoop van een vrijwilliger ook een nest visarenden zien.


De rest wil niet naar Bodie,  dus nemen we de afslag naar Yosemite. De eerste stop in het park is bij een ijskoud stroompje. Aan een van de meren is het tijd voor picknick. De blues jays landen zelfs op de tafel op zoek naar kruimels.


Hoewel het nog vroeg is rijden we Door naar ons huis waar de cijfercombinatie ons toegang verschaft. We kiezen 2 slaapkamers uit en wachten op Kim en Ben. Thijs is sportief bezig.

Rond 17:00 komen Ben en Kim met Christine en Roman. Na een gezamenlijke maaltijd gaan de laatste 2 op weg naar hun eigen accomodatie buiten het park. Om 2300 ben ik moe en ga naar bed. Ben benieuwd of we morgen om 8:00 op pad zijn.

donderdag 16 juli 2015

16 juli LV -> Mammoth Lakes

We moesten vanochtend uitslapen van Marloes. Ik was als eerste wakker en heb dus maar tour gekeken zonder geluid. Om 7:00 kwam er een WhatsApp van de andere kamer dat ze wakker waren. Thijs dus maar wakker gemaakt om toch maar vroeg te vertrekken. Dus weer het lange eind lopen door het enorme casino en eerst langs een supermarkt om brood te halen.
Onderweg richting Pahrump zien we heel veel Joshua Trees. We vervolgen de weg door Death Valley en dat is toch mooier dan we hadden verwacht.


De temperatuur valt ook best mee:
We rijden van dieptepunt( -85 meter) naar boven de 1200 meter.
Ik wilde nog door Alabama Hills maar dat werd verworpen. Dus waren we op tijd in ons Appartement en hebben we voor het eerst maar zelf gekookt.
Zojuist nog maar even op de loopband gestaan. Ik moet er niet aan denken om me zo voor te bereiden op een marathon.  Lopen op blote voeten is niet aan te raden, want ik heb nu pijnlijke voeten.
Hotel is trouwens prima met zwembad en jacuzzi en oog voor detail: In beide slaapkamers hangen 2 badjassen.

15 juli Las Vegas

"Moeten we er echt weer zo vroeg uit?". Mijn kinderen hebben toch een wat ander ritme dan ik, maar als je een hike wilt doen en het kan buiten boven de 40 graden worden, kun je toch maar beter vroeg vertrekken. Na wat eten te hebben gescoord bij Vons rijden we rond 8:30 naar Valley of fire. De route onderweg is niet echt bijzonder, maar bij het park beginnen de rode rotsen en wat mooie slingerweggetjes.We rijden maar zo snel als mogelijk naar de trail richting de fire wave. De rest vindt het eigenlijk te warm om de hike te doen, maar het is maar een km heen en een km terug. Nadat iedereen voorzien is van een laag zonnebrand gaan we op stap.(ik h\met 3 liter water bij me).
Marloes heeft al snel geen zin meer, maar ze loopt toch maar door. Aangekomen keren de vrouwen weer om en Thijs en ik blijven nog even foto's maken. Er zijn nog 2 andere mensen en je kunt wel raden waar die vandaan kwamen.

Op de terugweg vindt Thijs het toch ook iets te snel gaan en doen we het iets rustiger aan. Als we bij de auto zijn is Emmy in gesprek met de andere Nederlanders die in het park hebben overnacht. Hun kinderen hadden geen zin en waren in de camper gebleven. Ze gingen nu op weg naar Yellowstone, want het was hier zo heet. 

Verder hebben we weinig stops gemaakt en zijn we via Lake Mead terug gereden. Onderweg komen we opeens heel veel brandweer tegen. Tja het is er nogal droog, dus een vuurtje ontstaat gemakkelijk.

's mddags hebben we weinig gedaan. De kids hebben de hele tijd op hun bed gelegen en Emmy en ik zijn nog even naar het zwembad gegaan. 's avonds naar het buffet in het Aria. Ik geloof dat ik deze iets lekkerder vond dan die in het Mandalay. Ik snap alleen niet waarom crablegs zo populair zijn, Mensen blijven hun bord er maar mee vol stapelen. Ik ging nog wel voor een tweede ronde toetjes.

De avond afgesloten met een voorstelling van Cirque De Soleil. Ka was overweldigend om te zien. Heel veel spektakel zodat je zeker in het begin niet weet waar je moet kijken. Het was echter een lange dag, dus de oude man zat af en toe even te knikkebollen. Rond 23:30 zijn we weer op onze kamer en wil de rest morgen uitslapen. Ik was weer voor 600 wakker Als de anderen ook wakker zijn, rijden we straks door Death Valley.

  

dinsdag 14 juli 2015

14 juli Grand Canyon -> Las Vegas

Ik weet niet of het aan de hitte lag op de kamer(geen AC), maar vannacht heb ik slecht geslapen. Om de 2 uur wakker en vanaf 5 uur gewoon wakker, maar wel moe. Ik ben er dus maar even uitgegaan om naar de Rim de lopen. Het was erg rustig: ik heb ruim 1,5 km langs de rim gelopen en geen mens gezien. Wel gezellig het getwitter van de vogeltjes en op 5 meter van een paar herten. De zonsopkomst viel zwaar tegen daar het in het oosten erg bewolkt was.Bij terugkomst was iedereen wakker en dus konden we weer lekker op tijd op pad.Op zo'n vroeg tijdstip is het altijd extra uitkijken omdat er nog veel herten in de berm staan te grazen/
In Williams de tank volgegooid en bij de Safeway ervoor gezorgd dat tussen de middag ook de maag gevuld kan worden. Wat volgt is nu niet het meest boeiende gedeelte van de route, gelukkig zorgen de wegwerkzaamheden voor wat afwiseling.Ook in Amerika staan er meer toe te kijken dan dat er daadwerkelijk iets lijken te doen.
Bij de Hooverdam gaan we even van de weg. Terwijl het 's ochtends erg fris was, is het nu boven de 40 gaden.

Na een paar foto's te hebben gemaakt, rijden we naar de lake view overlook(is dat niet dubbelop?) om te gaan picknicken. Dit betekent dat ik de auto uit mag om brood te smeren en de rest lekker in de auto blijft omdat het buiten te warm is. Snel verder maar naar Las Vegas. In Mandalay Bay zijn de kamers al gereed en kunnen we even afkoelen. Dat de badkamer tv heeft is tot hier aan toe, maar waarom hangt er een telefoon in de wc? Is dat om te bellen als het toiletpapier op is?
In het zwembad is het lekker. Jammer dat er wat weinig schaduw is en het zand en de stenen zo heet zijn dat je je voeten bijna brandt.Het water in het golfslagbad is verkoelend en de lazy river is ook aardig, Jammer dat het zo druk is.

Het buffet in het hotel is ok. De toetjes zijn echter veel te lekker.

Na het eten zijn we nog even naar MGM gegaan om de tickets voor KA voor morgenavond op te halen om vervolgens natuurlijk even te genieten van de fonteinen bij Bellaggio.


Dat is toch wel erg leuk om te zien. Morgenvroeg gaan we waarschijnlijk naar Valley of Fire.

13 juli Phoenix -> GC

Vanochtend heb ik redelijk lang kunnen doorslapen. Om 4:15 heel even wakker om vervolgens pas weer om 6:15 te ontwaken. Thijs sliep nog lekker. Om 7:00 volgt een whatsapp van de andere kamer dat de dames ook wakker zijn. Hotel was prima, zeker voor die prijs.
Voor 8:00 op pad. Gisteren kwam Ihop te pas in een gesprek en we zouden in Phoenix op zoek naar een plek om te ontbijten. Uiteraard zagen we al snel een bord Ihop dus voor het eerst daar ontbeten. Thijs wilde liever naar de Subway, maar gelukkig hadden ze bij Ihop ook iets met eieren en bacon, dus hij was ook tevreden. Thuis neem ik 2 boterhammen met iets zoets als ontbijt, nu werd het eieren, rosti en 2 pancakes.
Vervolgens op weg naar Rock slide park. In Phoenix en omgeving barst het van de cactussen en opeens beginnen de bomen en zie je geen cactus meer. Als we van de snelweg afgaan komen de rode rotsen tevoorschijn. Dan nog even voorbij de tourist trap Sedona en we arriveren bij het SP. Wat was het daar druk. We zoeken een plekje met een beetje schaduw, het is bijna 40 graden, en Thijs en ik lopen stroomopwaarts om ons vervolgens langzaam naar beneden te laten glijden. Wat was het water daar ijskoud, maar heerlijk verfrissend.



Nadat we hebben gepicknickt en weer zijn opgedroogd rijden we het laatste stuk naar de Grand Canyon. Niet ons favoriete park, maar toch bet mooi.Het hotel is primitief maar voldoet maar wat moet ik nu over het eten zeggen? Ik ga er maar vanuit dat het het slechtste diner was van de trip.
Uiteraard daarna nog even de zonsondergang meegepakt.


zondag 12 juli 2015

12 juli LA -> Phoenix

Het is op het moment ongeveer 21:00 en het is buiten nog bijna 40 graden. Dat was vanaochtend wel anders.
Na de landing kom je terecht in de vreselijk rij voor Customs. Daar loopt een mevrouw rond die af en toe wat random in rijen verschuift. Halverwege de rij worden dan opeens een aantal mensen naar een andere rij gedirigeerd. Dat gebeurt enkele keren en lijkt redelijk random.
Nadat we door de douane zijn staat de shuttle naar Alamo klaar. Aangekomen staat er een verrassend lange rij voor 1:00 's oschtned. Thijs in de rij laten staan en zelf de self-service kiosk maar geprobeerd. Dat gaat een stuk sneller dan de rij.
Dan mogen we onze auto afhalen. Volgens de medewerker is er geen Tahoe en wordt ik afgescheept met een Traverse. Ik vraag nog na of ik die Suburban mag meenemen, maar dat was een hogere categorie.  De keus bleef beperkt tot 1 auto. Met navigatie op mijn telefoon bereiken we het hotel snel. Om 2:00 liggen we en om 5:00 ben ik eigenlijk wel wakker. Om 6:30 besluiten we toch maar vast op pad te gaan.
Bij het instappen check ik nog even de achterbank en die blijk toch verder naar achteren te kunnen Dus iedereen kan comfortabel zitten. Na een tussenstop bij de Subway en een dubbele espresso, kunnen we verder naar Joshua tree NP.

Op zich niets mis met de auto en ook het NP was mooier dan in onze herinnering met naast een Joshua trees ook een groot aantal rotsen.



Doorgereden naar Phoenix waar het lekker warm is. Na het zwemmen wezen eten bij de Outback en nu vallen mijn ogen bijna dicht. Morgen naar Grand Canyon. Daar hebben we waarschijnlijk geen Wifi.

zaterdag 11 juli 2015

11 juli

We wisten dat het een lange dag zou worden, maar het begon al op schiphol waar de bagageband het niet deed en we de bagage zelf maar een stuk moesten wegbrengen. Op Heathrow was het echter een stuk slechter. We zaten al een half uur in het vliegtuig toen men er achter kwam dat de airco het niet deed en er mogelijk een probleem was met het hydraulisch systeem.
Na wat reparatiepogingen mochten we na 2 uur het vliegtuig uit en gaan we straks met een ander vliegtuig verder. Dat wordt heel laat aankomen. :-(

vrijdag 10 juli 2015

The day before

Morgen vertrekken we dan eindelijk. Ik ben na deze roerige periode wel echt toe aan vakantie.
Rond 8:00 vertrekken we naar Aalsmeer waar mijn zus ons naar Schiphol zal brengen.
Koffers zijn gepakt en geld, tickets, telefoon en paspoorten gaan zeker mee, dus wat kan er dan nog misgaan? Het zal zeker niet de leukste dag van de vakantie zijn, maar ik ben er klaar voor.
Nog maar zien of ik morgenavond nog puf heb om een nieuw bericht te posten.