20 juli Yosemite -> Sequioa NP

Vandaag stond er maar een korte rit op het programma van Yosemite naar Dunlap. Dunlap ligt een half uur van Sequoia/Kings Cayon. Er mocht dus weer worden uitgeslapen.
Als de koffers in de auto zijn geleden, zie ik dat de onderburen ook hun auto aan het laden zijn, terwijl ze gisteren pas zijn aangekomen. De Japanner had wat laat geboekt en zou later vandaag in het huis naast dit huis betrekken. Tja in de parken is het verstandig om tijdig te boeken.
We nemen de 49 richting Fresno en, zoals we al wisten, helaas is Mariposa Grove gesloten.  Het landschap verandert van bergachtig groen naar vlak geel.  In Fresno langs de Vons om daar wat boodschappen te halen voor de komende dagen, want in Dunlop zijn er weinig winkels.
Op het adres aangekomen moet je toeteren en toen kwam inderdaad de eigenaar tevoorschijn die ons voorgaat naar ons huis. Op het moment dat ik uitstap vliegt er een gier 5 meter boven me. Oh ja, in de dichtstbijzijnde elektriciteitsmast zitten er vaak een stuk of 4. Ze waren niet gevaarlijk in tegenstelling tot de ratelslangen.

We willen toch nog wat ondernemen vandaag en gaan na de thee op weg naar Kings Canyon. Het duurt inderdaad een half uur(het is maar 15 mijl) maar de weg is zo bochtig dat een van de kinderen bijna misselijk wordt.(Uiteraard reed ik niet ;-) )
Zodra we het park inrijden wordt Emmy al gelukkig van alle grote Sequioa's. We gaan naar de General Grant Tree, qua inhoud de 2e Sequioa ter wereld met een diameter van 10,4 meter.

Ook de rest van de General Grant Grove bewonderen en de herten blijken nogal gedomesticeerd. Ik sta op zo'n 8 meter van een grazend hert, maar ze komt langzaam dichterbij, waarbij ze me uiteraard wel goed in de gaten houdt.

Als we terugrijden laten we ons navigatiesysteem een andere route kiezen, die iets langer is en hopelijk wat minder bochtig. Ho, hier moeten we rechts roep ik, terwijl we het onverharde pad voorbij rijden. We twijfelen, maar achter ons rijdt een vrouw in een gewone auto ook het pad op, dus wij er maar achteraan. Het is een slecht pad, maar het navigatiesysteem is tevreden. Langzaam wordt het pad iets beter als de auto voor ons opeens stopt. Ze moet een hek opendoen waarop staat "no trespassing". Even overlegd met de vrouw: "Ach als we hier toch al waren, dan moesten we maar doorrijden". Gelukkig laten we de armoedige huisjes en schroothoop snel achter ons en komen na 4 kilometer gelukkig weer op asfalt.
's avonds niet veel gedaan en maar eens op tijd naar bed.Het huis is een echt huis voor vogelaars. De beesten hebben hier rust want het stuk grond is ruim 5000m2. Verder een gezellige klok waarbij op het hele uur elk uur een andere vogel is te horen.